Αξιοποιώντας το διαδίκτυο στην εκπαίδευση: Ψηφιακό αποτύπωμα

by Konstantina Chryssanthopoulou

courtesy of :digitalfamilysummit.com

Κάθε τι που κάνεις, βλέπεις, δημοσιεύεις, επισκέπτεσαι στο διαδίκτυo αφήνει ένα ψηφιακό αποτύπωμα. Ένα μικρό ψηφιακό ίχνος που ανήκει σε σένα και αρχειοθετείται σε ένα μεγαλύτερο φάκελο, που περιλάμβάνει όλα τα ψηφιακά σου αποτυπώματα.

Ό,τι στη ζωή σου έχεις γκουγκλάρει (=αναζητήσει με ψηφιακή μηχανή αναζήτησης), όπου έχεις κλικάρει, όπου έχεις κάνει like, ό,τι είπες ένα βράδυ σε κάποιο chat, ό,τι σχολίασες σε μία φωτογραφία και όπου πήγες (βλ. Hangouts), πότε και με ποιον, αρχειοθετείται και υπάρχει για σένα προς μελέτη. Μελέτη από ποιον; Δεν ξέρω. Απ' οποιονδήποτε γνωστό ή άγνωστο που έχει πρόσβαση. Κάτι που ανάλαφρα είπες το 2013 θα υπάρχει να σε χαρακτηρίζει και το 2045. Μια κουβέντα, μια εικόνα, μια παρόρμηση, ένα χαζό share.

Πώς μπορούμε να προφυλαχθούμε από την καταχώρηση και παρακολούθηση των προσωπικών μας στοιχείων; Η New York Times έχει ένα ενδιαφέρον άρθρο πάνω σ'αυτό το θέμα.

Προτείνει π.χ. για τις συναλλαγές μας να χρησιμοποιούμε μετρητά και όχι πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες, που όλες αφήνουν το ψηφιακό τους ίχνος.
Προτείνει επίσης να χρησιμοποιούμε πολλαπλούς φυλλομετρητές (browsers) στην περιήγησή μας, όπως λόγου χάρη google chrome, apple safari, mozzila firefox κ.ά. για να δυσκολέψουμε τους ψηφιακούς εξερευνητές μας.
Είναι καλό, λέει το άρθρο, να περιηγούμαστε στο διαδίκτυο με την ιδιωτική περιήγηση, η οποία αποτρέπει την αποθήκευση cookies στον υπολογιστή μας. Έτσι οι εταιρίες δεν θα ξέρουν τα ενδιαφέροντά μας στο διαδίκτυο και δεν θα μπορούν να φτιάξουν το καταναλωτικό μας προφίλ.
Στο άρθρο προτείνεται η χρήση πολλαπλών ηλεκτρονικών διευθύνσεων, κάποιες φορές και μη πραγματικών (fake) οι οποίες δεν περιέχουν το αληθινό ή παραπλήσιο όνομα του χρήστη. Πόσες φορές δε χρειάστηκε άραγε όνομα χρήστη και ηλεκτρονική διεύθυνση για να χρησιμοποιήσουμε μια μικρή δωρεάν εφαρμογή; Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάζεται να δίνουμε τα αληθινά μας στοιχεία για όλες τις υπηρεσίες του διαδικτύου.
Και για το τέλος αφήνω την πρώτη συμβουλή του άρθρου. Ξεχάστε τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα (smartphones)! Ναι, καλά διαβάσατε, αυτή είναι η πρώτη συμβουλή που δίνει το άρθρο. Μάλιστα υποστηρίζει, ότι κορυφαίοι τεχνικοί ηλεκτρονικών εφαρμογών δεν χρησιμοποιούν τέτοια τηλέφωνα νέας τεχνολογίας, αλλά τα παλιά, ξέρετε εκείνα που είχαν παλιά οι γονείς σας, χωρίς διαδίκτυο. Εκείνα που ίσα ίσα έκαναν κλήσεις ή έστελναν κανένα sms και έβγαζαν και καμμιά χάλια φωτογραφία. Τέτοια τηλέφωνα χρησιμοποιούν εκείνοι. Γιατί άραγε; Τώρα θα μου πείτε βέβαια, τα ίδια μυστικά έχουμε εμείς με αυτούς τους τεχνικούς; Εντάξει, όχι βέβαια. Απλά δεν είναι κακό να είμαστε λίγο προσεκτικοί.

Όσοι δεν πεισθήκατε ακόμα, κάντε ένα πείραμα. Ανοίξτε τη σελίδα pipl και πληκτρολογήστε τα στοιχεία σας. Θα εκπλαγείτε με το πόσο γρήγορα θα ανταποκριθεί ο ιστότοπος δίνοντας ένα σωρό πληροφορίες για σας! Να είστε προσεκτικοί λοιπόν και να προφυλάγεστε!